Εντερίτιδα σε σκύλους: συμπτώματα και θεραπεία.

Οι εντερικές διαταραχές και διάφορες ασθένειες υποφέρουν όχι μόνο από τους ανθρώπους, αλλά και από τους τετράποδους φίλους τους. Τα ζώα είναι επίσης αρκετά επιρρεπή σε αυτή την ασθένεια, αλλά σε αντίθεση με τους ανθρώπους, η ίδια η ασθένεια, η ανάπτυξη παθολογιών και οι πιθανές συνέπειες είναι σημαντικά διαφορετικές.

Το καθήκον ενός προσεκτικού και υπεύθυνου ιδιοκτήτη είναι να εξασφαλίσει το απαραίτητο επίπεδο ελέγχου και στην παραμικρή εκδήλωση εντερικών διαταραχών, να μην αφήσει την κατάσταση να εξελιχθεί, αλλά να λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα πρόληψης, διάγνωσης και θεραπείας μέχρι την υγεία του κατοικίδιου ζώου έχει αποκατασταθεί πλήρως. Και γι 'αυτό, είναι απαραίτητο να γνωρίζουμε σταθερά όλα τα κύρια συμπτώματα, για να μπορούμε να αναγνωρίσουμε την εντερίτιδα σε πρώιμο στάδιο της νόσου.

Τι είδους ασθένεια είναι η εντερίτιδα;

Οξεία, εξαιρετικά επώδυνη και δυσάρεστη φλεγμονή (χρόνια έξαρση) του βλεννογόνου του λεπτού εντέρου ενός σκύλου. Σε στενούς κύκλους ειδικών, η ασθένεια καθιερώθηκε με το όνομα — Εντερίτιδα. Μια σοβαρή ασθένεια χαρακτηρίζεται από παραβίαση της λειτουργίας απορρόφησης του επιθηλίου, η οποία οδηγεί σε μερική ή πλήρη δυστροφία ιστού. Υπάρχει ένα ολόκληρο «σύνολο» από άμεσες και έμμεσες αιτίες εμφάνισης, ανάπτυξης και εξάπλωσης αυτής της σοβαρής ασθένειας. Τα πιο συνηθισμένα είναι:

• Κακής ποιότητας φαγητό. Η κατανάλωση τροφής που δεν είναι κατάλληλη για τη διατροφή ενός ζώου οδηγεί σε ερεθισμό του λεπτού εντέρου και, ως αποτέλεσμα, στην εκδήλωση και περαιτέρω ανάπτυξη φλεγμονής, η οποία σταδιακά εξελίσσεται σε εντερίτιδα.
• Μια απότομη, δραστική αλλαγή στη διατροφή. Η εισαγωγή νέων, βαρέων προϊόντων που ερεθίζουν τα έντερα και διαταράσσουν τη μικροχλωρίδα.
• Μη έγκαιρος εμβολιασμός (παράτυπος εμβολιασμός ή έλλειψη εμβολιασμού). Δυστυχώς, η ιογενής εντερίτιδα έχει υψηλό βαθμό επιθετικότητας και η ασθένεια εκδηλώνεται και αναπτύσσεται αμέσως, η περίοδος επώασης μειώνεται στο ελάχιστο. Ένα κατοικίδιο μπορεί να μολυνθεί απλά μυρίζοντας τα κόπρανα ενός μολυσμένου σκύλου. Άρα το να επιτρέπεται να γίνεται κατά τις βόλτες απαγορεύεται αυστηρά!
• Η εμφάνιση παρασίτων στο σώμα ενός σκύλου οδηγεί επίσης σε αποδυνάμωση του ανοσοποιητικού και πεπτικές διαταραχές. Έτσι, εάν ένας σκύλος έχει σκουλήκια, αυξάνει σημαντικά τον κίνδυνο αιμορραγικής εντερίτιδας.

Διάφορες μολυσματικές ασθένειες, εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα, κακή κληρονομικότητα — όλα αυτά συμβάλλουν επίσης στην αύξηση της πιθανότητας εμφάνισης παρβοϊού ή εντερίτιδας από κοροναϊό.

Οι ειδικοί με υψηλό βαθμό ακρίβειας προσδιόρισαν τη διάρκεια της περιόδου επώασης για την ανάπτυξη και τη στερέωση αυτής της χρόνιας ιογενούς νόσου στον εντερικό βλεννογόνο του σκύλου: από 4 έως 8 ημέρες (συν / πλην 2 ημέρες). Ο ακριβής όρος εξαρτάται από την κατάσταση της υγείας ενός συγκεκριμένου ζώου, καθώς και από τον τύπο του παθογόνου που χρησίμευσε ως βάση για την εμφάνιση και την εξέλιξη της μόλυνσης από τον κορωνοϊό.

Τα κύρια συμπτώματα της εκδήλωσης και ανάπτυξης της νόσου σε σκύλους.

Ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα του παρβοϊού ή της εντερίτιδας του κοροναϊού είναι το υψηλό επίπεδο βιωσιμότητας και επιθετικότητας. Ο ιδιοκτήτης ενός κατοικίδιου ζώου θα πρέπει να γνωρίζει ότι κάθε είδους εκκρίσεις ζώων που έχουν μολυνθεί με εντερίτιδα, όπως κόπρανα ή ούρα, σάλιο, εμετός κ.λπ., αποτελούν πιθανή απειλή για έναν υγιή σκύλο και μπορεί να προκαλέσει την εμφάνιση ενός επικίνδυνου μολυσματική ασθένεια.

Οι μολυσμένοι με ιούς βακτηριοφόροι μπορούν να βρεθούν σε οποιοδήποτε μέρος όπου ζουν ένα άτομο και ένα ζώο, από ένα γρασίδι στο δρόμο, ένα ραβδί που μαζεύτηκε για παιχνίδι, μέχρι τα άμεσα απόβλητα ασθενών με ιούς σκύλου, τα οποία συγκρατούν τον ιό για πολύς καιρός.

Ο υψηλότερος βαθμός πιθανότητας μόλυνσης επιτυγχάνεται με την άμεση επαφή μεταξύ ασθενών και υγιών ατόμων. Αρκεί μόνο να μυρίζει ο ένας τον άλλον και η εντερίτιδα θα είναι αρκετή για να διεισδύσει στο σώμα ενός νέου θύματος. Και ακόμα κι αν ο σκύλος είναι εντελώς οικιακός, ο ιδιοκτήτης μπορεί να φέρει επιβλαβή βακτήρια στις σόλες των παπουτσιών του.

Παρακάτω είναι τα κύρια συμπτώματα που μπορεί να εκδηλωθούν σε ένα κατοικίδιο στον έναν ή τον άλλο βαθμό, ανεξάρτητα από τον τύπο της εντερίτιδας (παρβοϊός, κορωνοϊός, αιμορραγική) που επηρέασε το σώμα του κατοικίδιου.

Το καθήκον του ιδιοκτήτη του κατοικίδιου ζώου είναι να γνωρίζει αυτά τα συμπτώματα και να αντιδρά αμέσως σε περίπτωση οποιουδήποτε από τους τύπους εκδηλώσεων. Τα ακόλουθα συμπτώματα είναι πιο κοινά στους σκύλους:

• Συχνή ή συνεχής διάρροια.
• Έμετος (περιοδικός ή τακτικός, ανεξάρτητα από τα γεύματα).
• Έντονη δυσάρεστη μυρωδιά περιττωμάτων (σάπια).
• Απάθεια, παθητικότητα.
• Αυξημένη εξάντληση του σώματος.

Παρακάτω είναι τα σημάδια που εμφανίζονται σε εντερικές ή καρδιακές μορφές της νόσου:

• Εντερικός
• Καρδιακός

Κύρια συμπτώματα:

• Συνεχής αδυναμία, λήθαργος.
• Η θερμοκρασία του σώματος είναι φυσιολογική (σε ορισμένες περιπτώσεις, ελαφρώς αυξημένη).
• Το ζώο αντιδρά έντονα στο παραμικρό άγγιγμα στην κοιλιά.
• Παρατηρείται φυσιολογική όρεξη ή απουσία της.
• Συχνό γκρίνια στα έντερα.
• Λήθαργος, υπνηλία, απάθεια.
• Βαριά ή ρηχή αναπνοή.
• Η βλεννογόνος μεμβράνη έχει ένα χλωμό χρώμα, συχνά μια μπλε απόχρωση.
• Τα πόδια είναι συνεχώς κρύα.
• Ο σφυγμός είναι ασθενώς ψηλαφητός, δυσδιάκριτος.

Δεν αρκεί ο ιδιοκτήτης του σκύλου να καθορίσει έναν συγκεκριμένο τύπο ασθένειας με βάση τα συμπτώματα που αναφέρονται παραπάνω. Οι πληροφορίες που λαμβάνονται θα πρέπει να γίνουν ένας απλός οδηγός δράσης. Και μόνο ένας κτηνίατρος μπορεί να καθορίσει την ακριβή διάγνωση και, μαζί με αυτήν, τη σωστή οργάνωση της θεραπείας, ακόμη και μετά τη διεξαγωγή των απαραίτητων ιατρικών, εργαστηριακών και κλινικών εξετάσεων. Η επαγγελματική διάγνωση είναι ο μόνος σωστός τρόπος οργάνωσης της θεραπείας και αποκατάστασης της υγείας του κατοικίδιου ζώου το συντομότερο δυνατό χωρίς παθολογίες.

Τι περιλαμβάνει η διάγνωση;

Θυμόμαστε ότι για να σωθεί η ζωή του κατοικίδιου, ο ιδιοκτήτης δεν πρέπει απλώς να βιαστεί να ζητήσει ιατρική βοήθεια, αλλά και να το κάνει αμέσως. Κάθε λεπτό μετράει και η καθυστέρηση μπορεί να προκαλέσει το θάνατο του σκύλου. Ωστόσο, ο κτηνίατρος δεν καθορίζει την ακριβή διάγνωση περίπου «με το μάτι». Για να λάβετε ένα αποτέλεσμα υψηλού επιπέδου ακρίβειας, είναι απαραίτητο να λάβετε για έρευνα:

• καταφύγιο
• ούρο
• περιττώματα

Και μόνο σύμφωνα με τα αποτελέσματα των εργαστηριακών εξετάσεων, είναι δυνατό να προσδιοριστεί ο τύπος της εντερίτιδας, καθώς και να διαφοροποιηθεί η ασθένεια από άλλους τύπους ασθένειας (πανούκλα, ηπατίτιδα, γαστρεντερίτιδα κ.λπ.). Θα είναι επίσης δυνατό να προσδιοριστεί ακριβώς ποιος ιός ή βακτήρια το προκάλεσε διάρροια, έμετο και συνέβαλε στην ανάπτυξη της νόσου. Και στη συνέχεια — άμεση θεραπεία, η οποία θα συνταγογραφηθεί από κτηνίατρο με μέγιστη ακρίβεια.

Διαδικασία οργάνωσης και διεξαγωγής θεραπείας.

Η ιογενής εντερίτιδα μπορεί να αντιμετωπιστεί επιτυχώς τόσο στο νοσοκομείο όσο και στο σπίτι. Όλα εξαρτώνται από την υγεία του σκύλου, τη σοβαρότητα της ήττας / βλάβης στα εσωτερικά όργανα, καθώς και από την επιθυμία και την προθυμία του ιδιοκτήτη να φροντίσει τη ζωή του κατοικίδιου στα χέρια του.

Σε κάθε περίπτωση, ένας ειδικός θα πρέπει να αναπτύξει ένα βασικό σχήμα για την οργάνωση της θεραπείας με βάση τα αποτελέσματα μιας εξωτερικής εξέτασης, καθώς και τα αποτελέσματα δοκιμών και εργαστηριακών εξετάσεων.

Το αρχικό διάγραμμα των διαδοχικών (και σε ορισμένες περιπτώσεις, παράλληλων) ενεργειών μπορεί να σημειωθεί με την ακόλουθη μορφή:

Το πρώτο βήμα — λήψη ολοκληρωμένων μέτρων για την καταστροφή του ιού.

Το δεύτερο βήμα — πρόληψη πιθανής αφυδάτωσης του σώματος του σκύλου. Επιτυγχάνεται τόσο με την εξασφάλιση άφθονου ποτού όσο και με τη φαρμακευτική αγωγή.

Στο τρίτο στάδιο πραγματοποιείται ένα σύμπλεγμα θεραπευτικών και, στο μέλλον, προληπτικών μέτρων, που συμβάλλουν στη διακοπή του εμέτου και της διάρροιας στον σκύλο.

Το επόμενο βήμα — ενεργοποίηση της απέκκρισης, απομάκρυνση τοξινών από το σώμα, καθαρισμός των εντέρων.

Στο τελικό στάδιο της κύριας θεραπείας, είναι απαραίτητο να επιτευχθεί ενίσχυση και ενεργοποίηση του ανοσοποιητικού συστήματος του κατοικίδιου ζώου, για παροχή κάθε είδους διέγερσης. Αλλά και εδώ η θεραπεία δεν έχει τελειώσει ακόμα. Το καθήκον του κτηνιάτρου είναι να αποκαταστήσει τη γενική κατάσταση της υγείας του σκύλου σε όχι χειρότερη από ό,τι πριν από την ασθένεια. Η πιο σημαντική προϋπόθεση για αυτό είναι η ομαλοποίηση της εργασίας του καρδιαγγειακού συστήματος, η περαιτέρω λειτουργία του γαστρεντερικού σωλήνα και άλλων εσωτερικών οργάνων με τα οποία αλληλεπιδρά το πεπτικό σύστημα του ζώου.

Ο ιδιοκτήτης πρέπει να γνωρίζει ότι η κύρια θεραπεία της εντερίτιδας σε έναν σκύλο είναι με την ένεση ορισμένων φαρμακευτικών διαλυμάτων. Η χρήση χαπιών δεν είναι πρακτική και συχνά άχρηστη. Η εντερική διαταραχή δεν θα επιτρέψει την κανονική απορρόφηση των φαρμάκων και τη θεραπεία. Επομένως, εάν ξαφνικά κάποιος ειδικός συμβουλεύει τη χρήση δισκίων (σκόνες, σταγόνες), μια τέτοια αμφίβολη σύσταση θα πρέπει να αξιολογηθεί διεξοδικά και κριτικά.

Είναι εύκολο να βεβαιωθείτε ότι η θεραπεία έχει συνταγογραφηθεί και διεξάγεται σωστά. Μόλις 1 ημέρα μετά την έναρξη των ενέσεων, θα πρέπει να εμφανιστεί ένα απτό αποτέλεσμα - η διάρροια, ο έμετος θα εξαφανιστούν, οι κινήσεις του εντέρου θα ομαλοποιηθούν.

Πρόσθετα μέτρα πρόληψης και θεραπείας.

Δεν είναι απαραίτητο ο ιδιοκτήτης να απομνημονεύει ποια φάρμακα πρέπει να συνταγογραφούνται από τους γιατρούς κατά τη διάρκεια της θεραπείας. Οι πληροφορίες μπορούν να διευκρινιστούν. Ο κατάλογος των φαρμάκων είναι αρκετά εκτενής, ο διορισμός ενός συγκεκριμένου φαρμάκου καθορίζεται από κτηνίατρο. Αυτά μπορεί να είναι επανυδάτωση, αποτοξινωτικοί παράγοντες, αντιεμετικά και παυσίπονα, φάρμακα που βοηθούν στη διακοπή της αιμορραγίας, υποστηρίζουν το καρδιαγγειακό σύστημα, προβιοτικά κ.λπ.

Εκτός από την κύρια θεραπεία, μια ολόκληρη σειρά πρόσθετων μέτρων έχει αναπτυχθεί, συστηθεί και εφαρμοστεί με επιτυχία στην πράξη, και συγκεκριμένα:

• Εντερική πλύση.

Απομάκρυνση τοξινών και άλλων συσσωρεύσεων από το στομάχι, που περιέχουν ιικά βακτήρια και άλλες συσσωρεύσεις μολυσματικού σχεδίου. Για αυτό, χρησιμοποιείται μια σύριγγα, η οποία σας επιτρέπει να μειώσετε απότομα την ένταση και τη δραστηριότητα των διαδικασιών ζύμωσης και αποσύνθεσης που ρέουν / συμβαίνουν στο σώμα του σκύλου.

Είναι σημαντικό να μπορείτε να παρασκευάσετε ένα διάλυμα και να ξέρετε πώς γίνεται: χρησιμοποιείται νερό σε θερμοκρασία δωματίου, όπου αραιώνονται αρκετοί κρύσταλλοι υπερμαγγανικού καλίου. Μετά από ομοιόμορφο χρωματισμό του νερού σε ανοιχτό ροζ χρώμα και πλήρη διάλυση των κρυστάλλων υπερμαγγανικού καλίου, είναι απαραίτητο να εισαχθεί το υγρό στον πρωκτό του σκύλου, χρησιμοποιώντας μια σύριγγα για το σκοπό αυτό. Το κλύσμα εφαρμόζεται μέχρι να ρέει καθαρό, λαμπερό νερό από τον πρωκτό. Οι ίδιες ενέργειες πρέπει να γίνονται όταν πλένετε το στομάχι και τα έντερα από το στόμα.

• Χρήση διαιτητικής τροφής.

Διατροφή, σωστή, ισορροπημένη διατροφή στη ζωή ενός κατοικίδιου έχει πιο σημαντική αξία. Τις πρώτες ημέρες της εκδήλωσης της εντερίτιδας, είναι απαραίτητο να εξασφαλιστεί μια αυστηρή δίαιτα, να επιτευχθεί πλήρης ασιτία. Μια φλεγμονώδης πεπτική οδός δεν είναι σε θέση να αφομοιώσει και να απορροφήσει σωστά την τροφή. Επιπλέον, η κατανάλωση τροφής και η πέψη της θα απαιτήσει πρόσθετη ενεργειακή δαπάνη από ένα άρρωστο, εξασθενημένο ζώο, το οποίο δεν θα συμβάλει στην αποκατάσταση της φυσιολογικής ζωτικής δραστηριότητας. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, είναι απαραίτητο να διασφαλιστεί η συνεχής διαθεσιμότητα καθαρού βρασμένου νερού σε ένα μπολ δίπλα στο σημείο που ξαπλώνει το ζώο. Μόνο μετά την ομαλοποίηση της αφόδευσης, η τροφή πρέπει να εισάγεται στο σώμα του σκύλου, πρώτα σε υγρή μορφή, στη συνέχεια χυλός σε ζωμό κ.λπ.

Απαγορεύεται αυστηρά η τροφοδοσία του σκύλου με λιπαρά, ωμά προϊόντα, γαλακτοκομικά.

Η πρόληψη αποτελεί εγγύηση αποφυγής προβλημάτων.

Προκειμένου να διασφαλιστεί η χρήση όλων των απαραίτητων προληπτικών μέτρων και να προστατεύεται το σώμα του σκύλου από μια σοβαρή, μερικές φορές θανατηφόρα ασθένεια, συνιστάται να λαμβάνετε τακτικά τα ακόλουθα προληπτικά μέτρα:

1. Εμβολιάστε έγκαιρα και τακτικά.
2. Παρακολουθήστε προσεκτικά τη συμπεριφορά του κατοικίδιου ζώου κατά τις βόλτες στο δρόμο, προστατέψτε το από περιττές, επικίνδυνες επαφές (τόσο με άλλα ζώα όσο και με αντικείμενα που μπορεί να είναι φορείς).
3. Διατηρήστε την καθαριότητα και την τάξη στο σπίτι, διασφαλίστε τη συμμόρφωση με τα πρότυπα υγιεινής και υγιεινής.
4. Ο χώρος που ορίζεται για τον ύπνο και την ανάπαυση του σκύλου στο σπίτι πρέπει να διατηρείται πάντα καθαρός και τακτοποιημένος. Εδώ, είναι απαραίτητο να πραγματοποιούνται τακτικά μέτρα υγιεινής, καθαρισμός, συλλογή, απολύμανση, υγιεινή.
5. Ένα από τα πιο σημαντικά καθήκοντα ενός ιδιοκτήτη σκύλου είναι να παρακολουθεί προσεκτικά την υγεία του κατοικίδιου του, τη συμπεριφορά του, τις αλλαγές διάθεσης, την όρεξη κ.λπ. Στην παραμικρή απόκλιση από τον κανόνα, θα πρέπει να συμβουλευτείτε έναν γιατρό.

Σχέδιο εμβολιασμών.

Οι εμβολιασμοί κατά της εντερίτιδας πραγματοποιούνται από κτηνιάτρους με την ακόλουθη σειρά:

Πρώτος εμβολιασμός	Θα πρέπει να γίνει ήδη στον δεύτερο μήνα της ζωής του ζώου. Τα μικρά κουτάβια ανέχονται εύκολα τον εμβολιασμό χωρίς επιπλοκές.
Δεύτερος εμβολιασμός	Στη συνέχεια, πρέπει να γίνουν δύο ακόμη εμβολιασμοί με μεσοδιάστημα περίπου 21 ημερών, αλλά όχι περισσότερο από 28 ημέρες. Αφού ο σκύλος φτάσει στην ηλικία των 12 μηνών, ο εμβολιασμός κατά της εντερίτιδας θα πρέπει να επαναλαμβάνεται τουλάχιστον μία φορά το χρόνο.
Επανεμβολιασμός	Αφού ο σκύλος φτάσει στην ηλικία των 12 μηνών, ο εμβολιασμός κατά της εντερίτιδας θα πρέπει να επαναλαμβάνεται τουλάχιστον μία φορά το χρόνο.

Ας συνοψίσουμε.

Η υγεία του σκύλου είναι 100% ευθύνη του ιδιοκτήτη. Κάθε ιδιοκτήτης κατοικίδιου ζώου πρέπει να παρακολουθεί προσεκτικά την υγεία του. Τακτικές επισκέψεις στον κτηνίατρο, προγραμματισμένοι εμβολιασμοί σύμφωνα με ένα ατομικό σχέδιο - αυτή είναι η εγγύηση ενός κανονικού, πλήρους, υγιεινού τρόπου ζωής για έναν τετράποδο φίλο, προστασία από τρομερές ασθένειες.

Συμβουλές ειδικών για τη φροντίδα κατοικίδιων ζώων το 2025.