Σαρκοπτώση

Η σαρκοπτώση είναι μια παρασιτική ασθένεια που προκαλείται από ακάρεα Sarcoptes. Κυρίως τα σκυλιά αρρωσταίνουν, αλλά και οι γάτες μπορούν επίσης να μολυνθούν.

Ταξινόμηση

Η ταξινόμηση γίνεται ανάλογα με τη φύση των βλαβών - εντοπισμένες ή γενικευμένες, και μια μορφή της νόσου μετατρέπεται σε άλλη ελλείψει θεραπείας.

Αιτιολογία

Η σαρκόπτωση προκαλείται από τα ακάρεα Sarcoptes scabiei, τα οποία ανήκουν στην οικογένεια Sarcoptidae και είναι παρόμοια με τα ακάρεα Notoedres cati που προκαλούν νοοέδρωσις (ψώρα με φαγούρα σε γάτες που είναι επίσης μεταδοτική στους σκύλους). Οβάλ σχήματος τσιμπούρια, εκτός από αυτά, μπορούν να βρεθούν και αυγά που έχουν στρογγυλό σχήμα. Η ασθένεια είναι εξαιρετικά μεταδοτική και μεταδίδεται εύκολα από το ένα ζώο στο άλλο. Στο εξωτερικό περιβάλλον, τα τσιμπούρια σαρκόπτων ζουν από αρκετές ημέρες έως μία εβδομάδα, δεν είναι ανθεκτικά στην αποσακχαροποίηση με μέσα που περιέχουν περμεθρίνη και πυρεθρίνη. Στον άνθρωπο, αυτό το είδος τσιμπουριού μπορεί επίσης να προκαλέσει συμπτώματα (φαγούρα, βλατίδες κ.λπ.) που δεν απαιτούν ειδική θεραπεία - αφού θεραπευθούν τα ζώα, τα συμπτώματα της βλάβης στον άνθρωπο θα εξαφανιστούν επίσης.

Θεραπεία και πρόληψη

Θεραπευτική αγωγή

Η θεραπεία της σαρκοπτώσεως συνίσταται στον διορισμό φαρμάκων εξωτερικής ή συστηματικής δράσης, καθώς και σε παράλληλη ενδελεχή απολύμανση των χώρων. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε το amitraz εξωτερικά, αλλά αυτή η μέθοδος θεραπείας είναι λιγότερο αποτελεσματική από άλλες (δείτε παρακάτω) και επίσης πιο χρονοβόρα - το ζώο ξεπλένεται μία φορά την εβδομάδα με ένα ειδικά παρασκευασμένο φρέσκο ​​διάλυμα συγκεκριμένης συγκέντρωσης. Το δωμάτιο όπου εκτελείται η διαδικασία θα πρέπει να αερίζεται καλά, ο ιδιοκτήτης του ζώου θα πρέπει να συμβουλεύεται να χρησιμοποιεί επίδεσμο από βαμβακερή γάζα, γάντια και κλειστά ρούχα. Κατά τη θεραπεία του ζώου, είναι αδύνατο να αφήσετε το διάλυμα να εισχωρήσει στα μάτια, τη ρινική και τη στοματική κοιλότητα. Μετά τη διαδικασία, το ζώο πρέπει να φορά προστατευτικό κολάρο και να απομονωθεί προσωρινά από άλλα ζώα για να αποφευχθεί το γλείψιμο και η δηλητηρίαση της αμιτράζ.

Για τη θεραπεία της σαρκόπτωσης, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε το Frontline - το πλεονέκτημα αυτού του φαρμάκου είναι ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη θεραπεία κουταβιών και γατάκια. Η πιο συχνά χρησιμοποιούμενη μέθοδος θεραπείας από τους κτηνιάτρους είναι μια σειρά μαθημάτων (πολλές ενέσεις με μεσοδιάστημα 8-10 ημερών) ιβερμεκτίνης (ivermek, baymek, ivomek), ντοραμεκτίνης (dectomax - σύμφωνα με ειδικό σχήμα, καθώς είναι παρατεταμένο φάρμακο) ή μιλμπεμυκίνης (για σκύλους αυτών των ρατσών shelties, bobtails και τα υβρίδια τους - ζώα με ελάττωμα στο γονίδιο MDR1, το οποίο προκαλεί παραβίαση του μεταβολισμού ορισμένων χημικών ουσιών και την τοξική τους επίδραση στο νευρικό σύστημα).

Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η θεραπεία πρέπει να πραγματοποιείται σε όλα/όλα τα ζώα στο σπίτι, ακόμη και σε αυτά που δεν έχουν κλινικές εκδηλώσεις κροτώνων Sarcoptes scabiei. Αυτό θα αποτρέψει τη συνεχή επαναμόλυνση των ζώων και την επανεμφάνιση της παρασιτικής προσβολής. Δεν χρειάζεται να θεραπεύονται άτομα που έρχονται σε επαφή με άρρωστα ζώα - προσωπικό φροντίδας σε καταφύγια και ρείθρα, ιδιοκτήτες κατοικίδιων ζώων, εάν έχουν επίσης συμπτώματα της νόσου (βλατίδες, κνησμός κ.λπ.) - κατά τη θεραπεία ζώων, αυτά τα συμπτώματα θα εξαφανιστούν και στους ανθρώπους, καθώς το τσιμπούρι δεν ζει στο ανθρώπινο δέρμα.

Εκτός από τα ιατρικά μέτρα, οι χώροι όπου φυλάσσονται τα ζώα θα πρέπει επίσης να αντιμετωπίζονται. Για αυτό, συνιστάται η χρήση προϊόντων που περιέχουν περμεθρίνη, αλλά πρέπει να δίνεται ιδιαίτερη προσοχή, επειδή η περμεθρίνη είναι τοξική για τα ζώα, ειδικά τις γάτες, παρά το γεγονός ότι εξακολουθεί να αποτελεί μέρος πολλών αντιπαρασιτικών φαρμάκων για εξωτερική χρήση.

Πρόληψη

Η πρόληψη της σαρκοπτώσεως συνίσταται στην πρόληψη της επαφής των προσβεβλημένων ζώων με υγιή και, εάν είναι απαραίτητο, στην προφυλακτική θεραπεία των τελευταίων (μπορεί να χρησιμοποιηθεί σελαμεκτίνη).

Διαγνωστικά

Η διάγνωση της σαρκόπτωσης συνίσταται στη λήψη δεδομένων από το ιστορικό (οι συνθήκες διατήρησης του ζώου, παρουσία χαρακτηριστικών συμπτωμάτων σε άλλους που φυλάσσονται μαζί με το άρρωστο ζώο, καθώς και στους ιδιοκτήτες ή το προσωπικό εξυπηρέτησης, εάν ένα ζώο από καταφύγιο ή ρείθρο είναι άρρωστο), τη διεξαγωγή κλινικής εξέτασης, με τη βοήθεια της οποίας ο κτηνίατρος μπορεί να καταγράψει την παρουσία του δέρματος. τοποθετεί τα τσιμπούρια σαρκόπτων, δηλαδή στην άκρη του αυτιού, στην περιοχή των αρθρώσεων του αγκώνα και του γονάτου, το ζώο προσπαθεί να ξύσει), καθώς και στη λήψη των αποτελεσμάτων εργαστηριακών εξετάσεων και δοκιμαστικής θεραπείας με αντιπαρασιτικά φάρμακα αποτελεσματικά κατά των κροτώνων Sarcoptes scabiei.

Ως κύρια μέθοδος εργαστηριακής διάγνωσης χρησιμοποιείται η μικροσκόπηση, για την οποία γίνονται βαθιές ξύσεις. Ωστόσο, δεν είναι πάντα δυνατό να ανιχνευθούν τσιμπούρια, ακόμη και σε μια σειρά από ξύσεις (τουλάχιστον πέντε). Σε αυτή την περίπτωση, πραγματοποιείται βιοψία (η ανίχνευση κροτώνων είναι επίσης σπάνια) και μια δοκιμαστική θεραπεία, η οποία πραγματοποιείται με τη βοήθεια σελαμεκτίνης (δύο ή τρεις θεραπείες με διαστήματα σύμφωνα με τη σύσταση του γιατρού - πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι ο κνησμός μπορεί να συνεχιστεί για αρκετές εβδομάδες μετά την έναρξη της θεραπείας).

Συμπτώματα

Τα συμπτώματα της σαρκόπτωσης είναι ο έντονος κνησμός, ο οποίος προκαλείται από το χτένισμα της αλωπεκίας με φλεγμονώδες δέρμα, βλατίδες, κρούστες, πάχυνση του δέρματος (κερατίνη), υπερμελάγχρωση (αυξημένη ποσότητα χρωστικής ουσίας με αλλαγή στο χρώμα του δέρματος). Τις περισσότερες φορές, παρατηρούνται δερματικές βλάβες στην περιοχή των αυτιών (άκρη του αυτιού) και στις αρθρώσεις του αγκώνα, αλλά είναι επίσης δυνατή και άλλη εντόπιση, συμπεριλαμβανομένης της κοιλιάς, της πλάτης, των πυελικών άκρων και της ουράς. Καθώς η νόσος εξελίσσεται, η βλάβη γενικεύεται, επηρεάζοντας μια μεγάλη περιοχή της επιφάνειας του σώματος. Λόγω αυτοτραυματισμού που προκαλείται από έντονο κνησμό, συχνά ενώνεται μια δευτερογενής βακτηριακή λοίμωξη, η οποία περιπλέκει την πορεία της κύριας νόσου και προκαλεί ακόμη πιο δυνατό κνησμό, καθώς και εξίδρωση.

Η γενική κατάσταση του ζώου, ειδικά με εντοπισμένη σαρκόπτωση, είναι συνήθως φυσιολογική, αλλά με γενίκευση της διαδικασίας και δευτεροπαθές πυόδερμα μπορεί να είναι μέτριας βαρύτητας ή σοβαρής, που οφείλεται κυρίως σε βακτηριακή λοίμωξη και όχι στην επίδραση κροτώνων.