Ασθένεια ψυχρών συγκολλητινών

Η νόσος της ψυχρής συγκολλητίνης (CHA) είναι μια αυτοάνοση/αυτοάνοση νόσος που εμφανίζεται τόσο σε σκύλους όσο και σε γάτες και χαρακτηρίζεται από βλάβες στις άκρες των αυτιών, της μύτης, των ποδιών και της ουράς που εμφανίζονται σε χαμηλές θερμοκρασίες.

Ταξινόμηση

Η ιδιοπαθής νόσος των ψυχρών συγκολλητινών διακρίνεται, καθώς και προκαλείται από γνωστούς αιτιολογικούς παράγοντες.

Αιτιολογία

Τα αίτια αυτής της ασθένειας συχνά παραμένουν άγνωστα. Υποτίθεται ότι εμπλέκεται στην ανάπτυξη λοιμώξεων του ανώτερου αναπνευστικού συστήματος και δηλητηρίασης από μόλυβδο σε γάτες, δεν έχει εντοπιστεί συγκεκριμένη αιτία σε σκύλους και η νόσος της ψυχρής συγκολλητίνης θεωρείται ιδιοπαθής.

Η άμεση αιτία των βλαβών είναι μια αλλεργική αντίδραση — συγκόλληση αυτοαντισωμάτων με ερυθροκύτταρα, η οποία προκαλεί απόφραξη των περιφερικών αιμοφόρων αγγείων και ισχαιμία των ιστών. Η ευνοϊκή θερμοκρασία για αυτή την αντίδραση είναι 0-4 βαθμοί Κελσίου, αλλά μπορεί να συμβεί και σε άλλες θερμοκρασίες.

Θεραπεία και πρόληψη

Θεραπευτική αγωγή

Η θεραπεία της νόσου πραγματοποιείται με συνταγογράφηση ανοσοκατασταλτικής θεραπείας, κυρίως γλυκοκορτικοειδών. Σε ορισμένες περιπτώσεις, χρησιμοποιείται επίσης αζαθειοπρίνη. Η θεραπεία πρέπει να πραγματοποιείται υπό την αυστηρή επίβλεψη κτηνιάτρου, καθώς αυτή η θεραπεία έχει μεγάλο αριθμό παρενεργειών. Εάν είναι δυνατό να εξαλειφθεί η αιτία, θα πρέπει επίσης να γίνει αυτό. Η υποθερμία του ζώου πρέπει να αποφεύγεται.

Πρόληψη

Δεν υπάρχει ειδική πρόληψη της νόσου της ψυχρής συγκολλητίνης, καθώς στις περισσότερες περιπτώσεις η αιτία της νόσου είναι άγνωστη (στις γάτες θεωρούνται αίτια όπως λοιμώξεις της ανώτερης αναπνευστικής οδού και δηλητηρίαση από μόλυβδο - επομένως, είναι απαραίτητο να γίνει έγκαιρα η πρόληψή τους, για παράδειγμα στην περίπτωση μολυσματικών ασθενειών).

Διαγνωστικά

Η διάγνωση αυτής της ασθένειας βασίζεται σε συνδυασμό δεδομένων αναμνησίας (ψύξη του ζώου, δηλητηρίαση από μόλυβδο, λοίμωξη του ανώτερου αναπνευστικού συστήματος), κλινική εξέταση και εργαστηριακές μελέτες. Οι τελευταίες περιλαμβάνουν τη διεξαγωγή μιας δοκιμής συγκόλλησης σύμφωνα με έναν ειδικό αλγόριθμο, καθώς και την ιστολογική εξέταση της βιοψίας, η οποία αποκαλύπτει σημάδια βλάβης ιστού χαρακτηριστικές της νόσου της ψυχρής συγκολλητίνης. Είναι σημαντικό να γίνει διαφορική διάγνωση αυτής της νόσου με άλλες που προκαλούν παρόμοιες δερματικές βλάβες. Για αυτό, μπορεί να χρειαστεί να πραγματοποιηθούν άλλες μελέτες, η ανάγκη για τις οποίες καθορίζεται από ειδικό κτηνίατρο (αυτές μπορεί να είναι κυτταρολογική μελέτη, καλλιέργεια σε θρεπτικά μέσα κ.λπ., και παρουσία μη ειδικών συμπτωμάτων, γενική και βιοχημική ανάλυση αίματος).

Συμπτώματα

Κλινικά σημάδια της νόσου της ψυχρής συγκολλητίνης είναι η ερυθρότητα, το έλκος, το ξεφλούδισμα και η νέκρωση του δέρματος, που εμφανίζονται συχνότερα στα άπω μέρη του σώματος - τις άκρες των αυτιών, τους λοβούς της μύτης, τα μαξιλάρια των ποδιών και την άκρη της ουράς. Αυτά τα συμπτώματα εμφανίζονται αφού το ζώο κρυώσει.