Гепатит

Η ηπατίτιδα είναι μια φλεγμονώδης ηπατική νόσος. Χαρακτηριστικό και για γάτες και για σκύλους.

Ταξινόμηση

Η ηπατίτιδα μπορεί να είναι οξεία, η οποία εμφανίζεται με συμπτώματα οξείας ηπατικής ανεπάρκειας, και χρόνια, η οποία οδηγεί περαιτέρω σε μη αναστρέψιμη βλάβη στα ηπατικά κύτταρα - τα ηπατοκύτταρα. Η πρωτοπαθής ηπατίτιδα εμφανίζεται στο πλαίσιο της έκθεσης σε τοξικές ουσίες (τοξική ηπατίτιδα), η δευτερογενής ηπατίτιδα αναπτύσσεται, κατά κανόνα, μετά από έκθεση σε μολυσματικούς και διεισδυτικούς παράγοντες. Η βλάβη στο ηπατικό παρέγχυμα μπορεί να είναι τοπική, αλλά σε σκύλους και γάτες είναι πιο συχνά διάχυτη, δηλαδή επηρεάζει ολόκληρο το όργανο (το παρέγχυμά του).

Αιτιολογία

Η ηπατίτιδα μπορεί να αναπτυχθεί ως αποτέλεσμα μολυσματικών παραγόντων. Στους σκύλους, είναι συχνότερα οι αιτιολογικοί παράγοντες της λοιμώδους ηπατίτιδας (ο ειδικός αιτιολογικός παράγοντας της ιογενούς ηπατίτιδας), της πανώλης των σαρκοφάγων, της λεπτοσπείρωσης, της λιστερίωσης και της εντερίτιδας από παρβοϊό. Στις γάτες, δεν υπάρχει συγκεκριμένος αιτιολογικός παράγοντας λοιμώδους ηπατίτιδας, αλλά μπορεί να αναπτυχθεί ως αποτέλεσμα μόλυνσης με πανλευκοπενία (ο αιτιολογικός παράγοντας είναι ένας παρβοϊός), καθώς και σε γάτες με μολυσματική περιτονίτιδα (ο αιτιολογικός παράγοντας της οποίας είναι ένας μεταλλαγμένος κορωνοϊός).

Τοξική ηπατίτιδα μπορεί να εμφανιστεί μετά τη χρήση διαφόρων φαρμάκων. Αυτά περιλαμβάνουν ορισμένους αντιβακτηριακούς παράγοντες, αντιπαρασιτικά φάρμακα (για παράδειγμα, ανθελμινθικά), καθώς και ανοσοτροποποιητικά και ανοσοδιεγερτικά φάρμακα. Κατά κανόνα, η ηπατίτιδα προκαλείται από λανθασμένη συνταγή - λανθασμένες δόσεις, καθώς και από τη διάρκεια της θεραπείας (για το λόγο αυτό, η συνταγογράφηση φαρμάκων πρέπει να ελέγχεται αυστηρά από κτηνίατρο).

Επίσης, τοξική ηπατίτιδα μπορεί να προκληθεί από δηλητηρίαση με διάφορα δηλητήρια - τρωκτικά (παράγοντες καταστροφής τρωκτικών, για παράδειγμα, ζωοκουμαρίνη), εντομοκτόνα (παράγοντες καταστροφής εντόμων), ζιζανιοκτόνα (παράγοντες για τη θεραπεία χωραφιών, που χρησιμοποιούνται επίσης σε κήπους και οπωρώνες). Οι οργανοχλωρικές και οργανοφωσφορικές ενώσεις προκαλούν συχνότερα σοβαρή οξεία ηπατίτιδα. Η χρήση μπαγιάτικων προϊόντων ως τροφή για σκύλους και γάτες είναι επίσης αιτία ηπατίτιδας.

Συμπτώματα

Τα συμπτώματα της ηπατίτιδας περιλαμβάνουν μεγάλο αριθμό μη ειδικών και ειδικών κλινικών σημείων. Αύξηση της θερμοκρασίας — υπερθερμία — παρατηρείται στην οξεία ηπατίτιδα. Το ζώο έχει κατάθλιψη, εκδηλώνει ανορεξία - άρνηση σίτισης, καχεξία - απώλεια βάρους, έμετο και διάρροια. Ένα από τα συμπτώματα που είναι ειδικά για τις ηπατικές παθήσεις είναι ο ίκτερος — χρώση των βλεννογόνων και των περιοχών του δέρματος χωρίς χρωστικές σε κίτρινο χρώμα, κάτι που είναι πολύ αισθητό. Τα ούρα με ηπατίτιδα αποκτούν σκούρο χρώμα (μέχρι καφέ). Η διόγκωση του ήπατος και η ευαισθησία του συγκαταλέγονται επίσης στα κλινικά σημεία της ηπατίτιδας, τα οποία σίγουρα θα προσέξει ο κτηνίατρος κατά την εξέταση.

Άλλα συμπτώματα εξαρτώνται από το αν η ασθένεια είναι πρωτοπαθής ή δευτεροπαθής. Με την τοξική ηπατίτιδα, μπορούν να παρατηρηθούν άλλα κλινικά σημάδια γενικής δηλητηρίασης του σώματος, με δηλητηρίαση με τρωκτικοκτόνο, για παράδειγμα, αυτό είναι αυξημένη αιμορραγία, καθώς και συμπτώματα οξείας καρδιαγγειακής και αναπνευστικής ανεπάρκειας.

Σε σκύλους με μολυσματική (ιογενή) ηπατίτιδα, εκτός από τα αναφερόμενα σημεία, μπορεί να εμφανιστεί καθυστέρηση της ανάπτυξης και διάφορες παθολογίες του μυοσκελετικού συστήματος, εκδήλωση συμπτωμάτων βλάβης στο νευρικό σύστημα, καθώς και κερατίτιδα και επιπεφυκίτιδα.

Θεραπεία και πρόληψη

Θεραπευτική αγωγή

Η θεραπεία συνταγογραφείται από κτηνίατρο ανάλογα με πολλούς παράγοντες (ιδιαίτερα, την αιτία της νόσου, εάν έχει διαπιστωθεί). Το τυπικό σχήμα περιλαμβάνει επανυδάτωση (εάν είναι απαραίτητο) — το διορισμό διαλυμάτων ενδοφλέβιας ενστάλαξης, καθώς και σκευασμάτων βιταμινών, διαιτητική διατροφή. Εάν, για κάποιο λόγο, το ζώο δεν μπορεί να καταναλώσει τροφή, θα πρέπει να τροφοδοτηθεί μέσω καθετήρα ή/και να συνταγογραφηθούν διαλύματα για παρεντερική διατροφή - για να εξασφαλιστεί η παροχή της απαιτούμενης ποσότητας ενέργειας στο σώμα.

Η αντιβιοτική θεραπεία συνιστάται επίσης για την ηπατίτιδα. Στην περίπτωση μιας ιογενούς νόσου, θα επιτρέψει τον έλεγχο της ανάπτυξης μιας δευτερογενούς βακτηριακής λοίμωξης, σε περίπτωση ηπατίτιδας που προκαλείται από βακτηριακούς παράγοντες, επηρεάζει την αιτία της νόσου. Εάν επιβεβαιωθεί η διάγνωση της τοξικής ηπατοπάθειας, η χορήγηση αντιβιοτικών είναι επίσης απαραίτητη για την πρόληψη της εμφάνισης σήψης (η οποία μπορεί να είναι αποτέλεσμα μείωσης της δραστηριότητας ορισμένων ηπατικών λειτουργιών). Δεν υπάρχει ειδική θεραπεία για την ιογενή ηπατίτιδα σε σκύλους, επομένως η θεραπεία είναι ως επί το πλείστον συμπτωματική.

Πρόληψη

Για την πρόληψη της ηπατίτιδας, είναι απαραίτητο να παρακολουθείται η διατροφή του ζώου, αποτρέποντας την κατανάλωση τροφής και νερού κακής ποιότητας. Προκειμένου να αποφευχθεί η τοξική βλάβη στο ήπαρ και σε άλλα όργανα και συστήματα του σώματος, είναι υποχρεωτικό να περιοριστεί η πρόσβαση των ζώων σε χώρους αποθήκευσης δηλητηριωδών ουσιών, συμπεριλαμβανομένων οικιακών χημικών ουσιών και δολωμάτων για τρωκτικά. Είναι επίσης σημαντικό όλα τα φάρμακα να συνταγογραφούνται από γιατρό, γιατί πολύ συχνά συμβαίνει ηπατική βλάβη λόγω της μη συστηματικής χρήσης αντιβιοτικών και άλλων φαρμάκων.

Διαγνωστικά

Για να τεθεί μια διάγνωση, είναι απαραίτητος ο συνδυασμός των παρακάτω μελετών. Είναι υποχρεωτικό να λάβετε ένα ιστορικό (είναι απαραίτητο να μάθετε - ποια είναι η διάρκεια της εκδήλωσης των συμπτωμάτων, τι τρώει το ζώο, εάν θα μπορούσε να έχει συμβεί δηλητηρίαση, εάν η γάτα ή ο σκύλος ήρθαν σε επαφή με ζώα που πάσχουν από μολυσματικές ασθένειες, καθώς και πολλά άλλα). Μια γενική κλινική εξέταση θα επιτρέψει στον κτηνίατρο να προσδιορίσει τον βαθμό του ίκτερου, το μέγεθος του ήπατος και της σπλήνας (που μπορεί επίσης να διευρυνθούν στην ηπατίτιδα) και τη σοβαρότητα της διαδικασίας.

Είναι επίσης απαραίτητο να διεξαχθούν εργαστηριακές εξετάσεις, οι οποίες περιλαμβάνουν κλινική ανάλυση αίματος, βιοχημική ανάλυση αίματος. Στη βιοχημεία, είναι υποχρεωτικός ο προσδιορισμός δεικτών όπως η αμινοτρανσφεράση της αλανίνης, η ασπαρτική αμινοτρανσφεράση, η αλκαλική φωσφατάση, η χοληστερόλη, η ολική πρωτεΐνη και ξεχωριστά το κλάσμα λευκωματίνης (ηλεκτροφορητικός διαχωρισμός), η άμεση και η έμμεση χολερυθρίνη. Θα πρέπει επίσης να δώσετε προσοχή στους δείκτες της νεφρικής λειτουργίας (ειδικά εάν η αιτία της ηπατίτιδας ήταν η δηλητηρίαση, στην οποία θα μπορούσε επίσης να αναπτυχθεί οξεία νεφρική ανεπάρκεια) - ουρία και κρεατινίνη. Μια γενική κλινική και πιθανώς βιοχημική ανάλυση των ούρων συμβάλλει επίσης στον καθορισμό της σωστής διάγνωσης.

Εκτός από τον προσδιορισμό συγκεκριμένων εργαστηριακών δεικτών, είναι σημαντικό να διεξαχθεί μια υπερηχογραφική εξέταση, καθώς και μια ακτινογραφία κοιλίας, η οποία σας επιτρέπει να προσδιορίσετε το μέγεθος του ήπατος και τον βαθμό βλάβης στο όργανο, που επηρεάζει την πρόγνωση της νόσου, καθώς και τη συνταγογραφούμενη θεραπεία. Σε ορισμένες περιπτώσεις, είναι απαραίτητο να ληφθεί βιοψία για ιστολογική εξέταση, η οποία θα επιτρέψει τη δημιουργία ακριβούς διάγνωσης.