Μαύρη Ακάνθωση

Το Acanthosis nigricans είναι μια δερματοπάθεια που / που συνοδεύεται από πάχυνση του δέρματος και υπερμελάγχρωση του.

Ταξινόμηση

Η μέλαινα ακάνθωση μπορεί να είναι πρωτοπαθής (κληρονομική ακάνθωση μέλαινας, η οποία / που εμφανίζεται κυρίως στα ντάξχουντ) και δευτεροπαθής, η οποία / αναπτύσσεται στο πλαίσιο οποιασδήποτε υποκείμενης νόσου.

Αιτιολογία

Η πρωτοπαθής ακάνθωση μέλαινας είναι μια κληρονομική νόσος, οι μηχανισμοί γενετικής μετάδοσης της οποίας δεν είναι πλήρως κατανοητοί. Η δευτερογενής ακάνθωση μέλαινας μπορεί να συσχετιστεί με μια ενδοκρινική νόσο (για παράδειγμα, υποθυρεοειδισμός), αλλά πιο συχνά σημειώνεται στο πλαίσιο της αλλεργικής δερματίτιδας.

Θεραπεία και πρόληψη

Θεραπευτική αγωγή

Η θεραπεία της πρωτοπαθούς ακάνθωσης μέλαινας περιλαμβάνει τη χρήση γλυκοκορτικοειδών (πιο συχνά τοπικά με τη μορφή αλοιφών ή κρεμών), καθώς και, σε ορισμένες περιπτώσεις, τη χορήγηση βιταμίνης Ε. Τα γλυκοκορτικοειδή συνταγογραφούνται ως μάθημα - στην αρχή καθημερινά, μετά λιγότερο συχνά (έως 1-2 φορές την εβδομάδα - κατόπιν σύστασης κτηνιάτρου). Με τη δευτερογενή ακάνθωση μέλαινας, είναι απαραίτητο να πραγματοποιηθεί θεραπεία που στοχεύει στην εξάλειψη της κύριας αιτίας της νόσου.

Έτσι, σε περίπτωση αλλεργίας στο σάλιο ψύλλων (τη λεγόμενη δερματίτιδα ψύλλων), πραγματοποιούνται τακτικές μαζικές αντιπαρασιτικές θεραπείες, σε περίπτωση τροφικής αλλεργίας - σταθερή δίαιτα, σε περίπτωση ατοπικής δερματίτιδας - χρήση αντιισταμινικών φαρμάκων και / ή ανοσοκατασταλτική θεραπεία (στεροειδή, ανοσοκατασταλτικά).

Εάν υπάρχει δευτερογενής βακτηριακή λοίμωξη, είναι απαραίτητο να συνταγογραφηθούν αντιβακτηριακά φάρμακα, σε περίπτωση δευτερογενούς μυκητιασικής λοίμωξης, πραγματοποιείται επίσης κατάλληλη θεραπεία.

Πρόληψη

Η πρόληψη της κληρονομικής μαύρης ακάνθωσης δεν έχει αναπτυχθεί, επειδή επί του παρόντος δεν υπάρχει σαφής ιδέα για τους μηχανισμούς μετάδοσής της. Τα προληπτικά μέτρα για την πρόληψη της δευτερογενούς ακάνθωσης μέλαινας είναι η έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία όλων των ασθενειών που μπορούν να την προκαλέσουν.

Διαγνωστικά

Η διάγνωση της πρωτοπαθούς μαύρης ακάνθωσης συνίσταται στη σύγκριση των δεδομένων σχετικά με την προδιάθεση της φυλής σε αυτή την ασθένεια, την ηλικία του ζώου και την παρουσία χαρακτηριστικών κλινικών σημείων από κτηνίατρο.

Σε περίπτωση δευτερογενούς ακάνθωσης, εκτός από τη λήψη αναμνηστικών δεδομένων και την κλινική εξέταση, απαιτείται η διενέργεια εργαστηριακών εξετάσεων - ιστολογικών - για να διευκρινιστεί η υπόθεση για την ακάνθωση μέλαινα (μπορεί να γίνει και για πρωτοπαθή ακανθίωση), καθώς και άλλα - για να προσδιορίσετε την κύρια αιτία, δηλαδή την πρωτογενή ασθένεια.

Έτσι, παρουσία κνησμού, η διάγνωση πραγματοποιείται σύμφωνα με έναν τυπικό αλγόριθμο, ο οποίος περιλαμβάνει τη διαδοχική εξαίρεση όλων των ασθενειών που τον προκαλούν: πρώτα απ 'όλα, αποκλείεται η παρασιτική μόλυνση και η αλλεργία στο σάλιο ψύλλων, για τις οποίες γίνονται αντιπαρασιτικές θεραπείες. σύμφωνα με ειδικό σχέδιο. Στη συνέχεια, εάν ο κνησμός επιμένει, συνταγογραφείται δίαιτα για τουλάχιστον 6-8 εβδομάδες.

Η βασική αρχή του είναι να παρέχει στο ζώο εντελώς νέα προϊόντα με μια πηγή πρωτεΐνης που δεν έχει χρησιμοποιηθεί ποτέ στη σίτιση / σίτιση του (υπάρχουν και άλλες αποχρώσεις που είναι εξαιρετικά σημαντικές για τη σωστή διάγνωση, επομένως η διατροφή του ζώου πρέπει να προετοιμάζεται από κτηνίατρος, σε αντίθεση με την άποψη, που αρκεί, απλώς η μετάβαση σε μια τακτική υποαλλεργική δίαιτα). Εάν μετά από ένα ορισμένο χρονικό διάστημα (1-2 μήνες) υπάρξει βελτίωση στην κατάσταση του ζώου και μείωση του κνησμού, θεωρείται τροφική αλλεργία.

Προκειμένου να επιβεβαιωθεί, γίνεται μεταφορά στη τροφή που χρησιμοποιήθηκε πριν - εάν τα συμπτώματα επανέλθουν με νέα δύναμη, η διάγνωση επιβεβαιώνεται. Εάν δεν υπάρχει βελτίωση ακόμη και μετά από μια πλήρη πορεία της δίαιτας, γίνεται διάγνωση μη τροφικής αλλεργίας (ατοπική δερματίτιδα), για να επιβεβαιωθεί ποια αλλεργικά τεστ γίνονται μερικές φορές, αλλά είναι λογικό να πραγματοποιούνται μόνο εάν στο μέλλον σχεδιάζεται να χρησιμοποιείται τακτικά ένα εμβόλιο που γίνεται μεμονωμένα για ένα συγκεκριμένο ζώο (το οποίο είναι αρκετά ακριβό και όχι πάντα αποτελεσματικό).

Για τη διάγνωση ταυτόχρονης μέλαινας ακάνθωσης δευτερογενούς σε μυκητιασικές και βακτηριακές λοιμώξεις σε ορισμένες περιπτώσεις, χρησιμοποιούνται μέθοδοι εργαστηριακής έρευνας όπως η μικροσκοπία (κυτταρολογία), ο εμβολιασμός σε θρεπτικά μέσα και άλλες.

Συμπτώματα

Τα συμπτώματα της μέλαινας ακάνθωσης περιλαμβάνουν την εμφάνιση υπερμελάγχρωσης (μαύρες κουκίδες ή κηλίδες) και η διαδικασία συνήθως επηρεάζει πρώτα το δέρμα των μασχαλών και μπορεί αργότερα να εξαπλωθεί στο δέρμα της κοιλιάς και σε άλλες περιοχές. Συχνά σημειώνεται πάχυνση του δέρματος, που αποκτά τη χαρακτηριστική όψη αυτής της ασθένειας (δέρμα «ελέφαντα»).

Τα συμπτώματα της κληρονομικής ακάνθωσης εμφανίζονται κατά τον πρώτο χρόνο της ζωής του ζώου και συχνά περιορίζονται μόνο στην εμφάνιση υπερμελάγχρωσης και πάχυνσης, ενώ η δευτεροπαθής μέλαινα ακάνθωση συνοδεύεται από άλλα κλινικά σημεία, για παράδειγμα, κνησμό, που είναι χαρακτηριστικό της ακάνθωσης, που είναι συνέπεια αλλεργικής δερματίτιδας ή άλλων δερματικών παθήσεων. Είναι απαραίτητο να θυμάστε ότι με την πρωτοπαθή ακάνθωση μπορεί επίσης να υπάρχουν άλλα συμπτώματα εκτός από υπερμελάγχρωση, εάν αναπτυχθεί δευτερογενής μυκητιακή ή βακτηριακή λοίμωξη.